24 grudnia 1798
Adam Bernard Mickiewicz urodził się na litewskiej prowincji, w
Zaosiu koło
Nowogródka. Był drugim synem Mikołaja i Barbary z Majewskich. Miał czterech braci: starszego Franciszka, z którym w dzieciństwie byli nierozłączni, i młodszych Aleksandra, Jerzego i Antoniego. Drobnoszlachecka rodzina Mickiewiczów utrzymywała się właściwie wyłącznie z adwokackiej pensji ojca - Mikołaj był, bowiem adwokatem w sądzie nowogórdzkim.
1807
Adam Mickiewicz rozpoczął naukę w prowadzonej przez dominikanów szkole powiatowej w Nowogródku. Liczyła ona sześć klas i na wyższych poziomach miała program podobny do programu gimnazjum.
1812
po pożarze domu Mickiewiczów umiera nagle Mikołaj – ojciec poety, zostawiając rodzinę właściwie bez środków utrzymania.
1815
rozpoczął studia na uniwersytecie w
Wilnie - Mickiewicz przybył do Wilna we wrześniu 1815 roku aby podjąć studia na
Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Za względu na trudną sytuację finansową podjął naukę w Seminarium Nauczycielskim.
1817
1819
ukończył studia i rozpoczął pracę w szkole powiatowej w Kownie (Mickiewicz został zwolniony z opłat za czesne, jednakże wiązało się to z koniecznością późniejszego odpracowania stypendium – przez 6 lat miał uczyć we wskazanej szkole. )
1820
1822
1823
1823-1824
1824
w listopadzie wyjechał do
Petersburga. Jego przymusowy pobyt w Rosji trwał cztery lata, do maja 1829 roku. Był również w Kijowie, Charkowie, Odessie, na Krymie, przez pewien czas mieszkał w Moskwie.
1825
odbył podróż do Odessy i na Krym, w towarzystwie Karoliny Sobańskiej, jej męża Hieronima, brata – Henryka Rzewuskiego oraz generała Jana Witta.
1826
wydał tom sonetów będący pokłosiem podróży (zawiera on Sonety krymskie i tzw. Sonety odeskie).
1828
1829
otrzymał zgodę na wyjazd i paszport opuścił Imperium Rosyjskie udając się w podróż po Europie Zachodniej przez Niemcy, Czechy, Szwajcarię do Włoch
1830
w grudniu, podczas pobytu w
Rzymie, Adam Mickiewicz otrzymał wiadomość o wybuchu powstania listopadowego.
1831
w kwietniu wyruszył w podróż, aby dołączyć do powstania – trasą przez Florencję, Turyn, Genewę dotarł do Paryża, później przez Lipsk i Drezno do Księstwa Poznańskiego, skąd zamierzał przedostać się na ziemie Królestwa Polskiego. Do powstania nie dotarł.
1832
po upadku powstania przybył do Drezna. Tam w marcu powstała zasadnicza część najwybitniejszego dramatu romantycznego – trzecia część Dziadów. Napisał wówczas również min. Śmierć Pułkownika, drugą redakcję Reduty Ordona oraz Śniła mi się zima. W czerwcu przeniósł się do Paryża, gdzie późną jesienią wydał Dziady oraz napisane już po przyjeździe do stolicy Francji Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego.
1834
w czerwcu wydał
Pana Tadeusza – pisaną wierszem opowieść szlachecką z lat 1811-1812. Miesiąc później ożenił się z
Celiną Szymanowską– małżeństwo to trwało do 1855 roku. Mieli sześcioro dzieci – Marię (1835), Władysława (1838), Helenę (1840), Aleksandra (1842), Jana (1845) i Józefa (1850) .
1838
W czasie gdy poeta wyjechał do Szwajcarii podejmując starania o posadę na Akademii w Lozannie Celina, po urodzeniu drugiego dziecka, zapadła na chorobę psychiczną.
1839
razem z rodziną przeprowadził się do Szwajcarii i jako profesor literatury łacińskiej wykładał w Akademii Lozańskiej.
1840
powrócili do Paryża. Adam Mickiewicz rozpoczął wykłady języków i literatur słowiańskie na Collège de France. Spisane wykłady zostały wydane po francusku w czterech tomach.
30 lipca 1841
poetę, strapionego kolejnym nawrotem choroby psychicznej żony, odwiedził Andrzej Towiański – mistyk i filozof, głoszący idee mesjanistyczne. Towiański przekonał poetę do odebrania żony z zakładu dla obłąkanych, po czym ją uzdrowił – odtąd poeta stał się gorliwym wyznawcą nauki moralnej i religijnej Towiańskiego.
1844
za propagowanie sekty Andrzeja Towiańskiego Koło Sprawy Bożej, został zawieszony w czynnościach profesora.
1846
Występuje z sekty Towiańskiego, zakładając własne Koło
1848
w czasie Wiosny Ludów we Włoszech tworzył legion polski, dla którego stworzył trzynastopunktowy Skład zasad – dokument, który miał być podstawą ustroju przyszłej, niepodległej Polski.
1849-50
był redaktorem naczelnym założonego przez siebie paryskiego pisma La Tribune des Peuples
1852
1855
5 marca zmarła po długiej chorobie Celina Mickiewicz.
W czerwcu Adam Mickiewicz podejmuje decyzję
11 września 1855:
Mickiewicz wyruszył do Turcji
26 listopada 1855
zmarł prawdopodobnie na cholerę w Stambule
21 stycznia 1856
1890
szczątki Adama Mickiewicza przeniesione zostały do Krakowa, na Wawel, gdzie pochowani są królowie polscy i wielcy Polacy